Czy zgodzisz się z tym, że jednym z największych obecnie deficytów wśród ludzi – także wierzących – jest brak miłości? Jeśli tak, to co jest tego objawem? Czy nie tęsknota za osobami, które są nami szczerze zainteresowane? Gotowe wsłuchać się uważnie w to, co mówimy lub piszemy? Gotowe, by być dla nas wsparciem?

Miłość to coś więcej niż serdeczna rozmowa przy okazji jakiegoś spotkania, po którym wszyscy rozchodzą się do własnych spraw, zupełnie nie pamiętając na drugi dzień, o czym była ta rozmowa. Co w takim razie oznacza polecenie okazywania sobie wzajemnej miłości? Czy rezonują w Tobie te słowa?

„Choćbym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, pozostałbym miedzią, co dźwięczy lub hałaśliwym cymbałem. Choćbym posiadł dar prorokowania i pojął wszystkie tajemnice, myślą ogarnął całą wiedzę i dysponował pełnią wiary, tak że przenosiłbym góry, a miłości bym nie miał – byłbym niczym. I choćbym część po części rozdał swą całą własność, i swoje ciało wydał w sposób budzący uznanie, lecz miłości bym nie miał – nic bym nie osiągnął. Miłość czeka cierpliwie, miłość postępuje uprzejmie, nie zazdrości, miłość się nie wynosi, nie jest nadęta, postępuje taktownie, nie szuka własnej korzyści, nie jest porywcza, nie prowadzi rachunku krzywd, nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz dzieli radość z prawdy wszystko zakrywa, wszystkiemu wierzy, ze wszystkim wiąże nadzieję, wszystko potrafi przetrwać. Miłość nigdy nie ustaje…”.

Jak reagujesz na te słowa? Piękne, ale nierealne? Zbyt wysoko postawiona poprzeczka? Czy taka miłość jest w ogóle możliwa? Czy mogę tak kochać? Może chodzi o to, byśmy nawzajem pobudzali się do miłości, zachęcali, napominali, abyśmy nie kręcili się tylko wokół siebie i swoich spraw? A może powinniśmy skonfrontować się ze słowami: „Kto nie kocha, nie zna Boga, gdyż Bóg jest miłością”? Czy nie za mocne to słowa?

Faktem jest, że sami z siebie nie potrafimy kochać! Skąd w takim razie brać to, czego nam brakuje? „W tym uwidoczniła się miłość Boga do nas, że Bóg posłał na świat swojego Jedynego Syna, abyśmy przez Niego mogli zyskać życie. W tym wyraziła się miłość, że nie my pokochaliśmy Boga, lecz że On nas pokochał i posłał swojego Syna jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy” (1 List Jana 4,10).

Jakiś czas temu zadzwoniłem po raz kolejny do osoby, która kilka miesięcy temu straciła pracę. Niestety, nadal jej nie miała. Pod koniec rozmowy – ku mojemu zdziwieniu – zapytała: „A co u ciebie? Może mogę ci w czymś pomóc? Jak sobie radzisz?”. To zupełnie mnie „rozwaliło” i w telefonie nastąpiła cisza. „Hej! Jesteś tam?”. „Jestem, jestem” – odpowiedziałem. To właśnie dla mnie była jedna z lekcji o miłości!

„Drodzy, skoro Bóg nas tak ukochał, to i my powinniśmy kochać się wzajemnie”. Co mogę z tym zrobić? Panie, wypełnij mnie swoim Świętym Duchem, aby Twoja miłość była we mnie i abym czerpiąc z Ciebie, umiał naprawdę kochać. Daj, bym umiał zauważać innych, okazywać im szczerą empatię, modlić się za nich i pomóc im, tak jak to tylko z mojej strony możliwe. Po czym ludzie poznają, że jesteśmy uczniami Jezusa? Zerknij do Ewangelii Jana, rozdział 13. Tam znajdziesz sporo wskazówek.

Norbert Klama
Koordynator SzukajacBoga.pl