„Tego bałam się najbardziej – rozmowy z e-trenerem” – przeczytałam jakiś czas temu w wiadomości od jednej z uczestniczek kursów na platformie SzukajacBoga.pl. Kim jest e-trener, którego tam „spotkam” i czy jest się czego bać?

E-trener to – w skrócie – osobisty asystent, którego rolą jest inspirować do przemyśleń czy po prostu wysłuchać drugiej osoby.

Mam na imię Aneta, od dwóch lat jestem jedną z e-trenerek. O swojej pracy opowiem trochę od kuchni.

Nowy uczestnik – nowa wiadomość – nowa podróż.

Powiadomienie najczęściej wyświetla mi się na telefonie. W ciągu dnia, gdy spędzam czas z rodziną, jestem w pracy lub na spacerze z psem. I kiedy tylko to możliwe, czytam wiadomość, odpisuję i modlę się o osobę, z którą rozmawiam. Tak zaczyna się szukanie drogi, na której będę towarzyszyć mojej kursantce. I o ile cel jest znany i zawsze ten sam – relacja z Bogiem – to droga, która do niego prowadzi, zawsze jest inna. I często jej zarys da się wyczytać z otrzymanych wiadomości. Bo osoby, z którymi rozmawiam podczas kursów na Kursy.SzukajacBoga.pl, mają już własne doświadczenia z Bogiem, który czymś je zainteresował i przyciągnął do Siebie; istnieje już „coś”, dzięki czemu zaczęły dostrzegać Boga. Czasem wystarczy to przypomnieć, odświeżyć – i na nowo rozpocząć wędrówkę do Niego.

Cieszę się, kiedy jako e-trenerka mam możliwość poznać te przemyślenia, doświadczenia. Kiedy wspólnie z kursantką usuwamy kamienie wątpliwości, a na rozstajach dróg szukamy tej właściwej. Czasami jest to trudne. Nie zawsze to się udaje i rozmowa staje w miejscu. Ale wierzę, że każdy – nawet mały – krok, który robimy w stronę Boga, nie idzie na marne.

Praca za najwyższą stawkę.

W języku potocznym na pracę wykonywaną nieodpłatnie mówi się, że to praca za „Bóg zapłać”. Nie lubię tego określenia, bo często wyraża pogardę, lekceważenie. Ale odkąd jestem wolontariuszką platformy SzukajacBoga.pl, nabrało ono dla mnie nowego znaczenia!

Ogromną wartość mają dla mnie szczerość i zaufanie, którymi my – e-trenerzy – jesteśmy darzeni przez kursantów, a także uczestniczenie w radości tych, którzy poznają Bożą miłość i jej doświadczają. Z wieloma kobietami rozmawiam o książkach i muzyce, w których szukały lub znajdowały Boga. I razem zachwycamy się np. modlitwą Ani z Zielonego Wzgórza, czy też wspólnie czytamy Biblię i dyskutujemy na jej temat. Cenię sobie również nowe znajomości i długie, niekończące się rozmowy przez internet (bo choć niektóre kursantki ukończyły kursy, nam nie skończyły się wspólne tematy do rozmów).

Bycie e-trenerką kojarzy mi się z pracą instrumentariuszki, która podczas operacji podaje narzędzia chirurgowi. Tym, który dokonuje operacji na ludzkich sercach, jest Duch Święty. Cieszę się, że mogę Mu asystować, uczyć się pracować z Nim i dla Niego jak najlepiej, słuchać Go jeszcze uważniej i pomagać innym kobietom usłyszeć Boży głos.

Nie wyobrażam sobie lepszego Szefa i lepszej nagrody niż słowa Jezusa: „Nie nazywam was już sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan; lecz nazwałem was przyjaciółmi” (Ewangelia św. Jana 15,15).

Aneta Gębala
Świadectwo